ترسناک اما خواندنی

و نمی‏میرد تا فرمانروای امت شود 
امیرالمؤمنین علیه‏السلام در جنگ صفین در میان لشکر خود متوجه غوغائی شد، مردم به جنب وجوش آمده بودند، حضرت از علت آن سؤال نمود، گفتند: معاویه کشته شده است. حضرت فرمود: نه، قسم به آنکه جانم به دست (قدرت) اوست او نمی‏میرد تا اینکه امیر این امت شود و همه با او بیعت کنند.
عرض کردند: (اکنون که می‏دانید او پیروز خواهد شد) چرا با او می‏جنگید؟ فرمود:تا عذری باشد میان من خداوند (یعنی انجام وظیفه و اتمام حجت بر مردم و روشن شدن حق را باطل و طرفداران آن دو).
در روایت دیگری سواری از شام خبر مرگ معاویه را آورد، او را نه نزد حضرت آوردند، حضرت فرمود: آیا خودت شاهد مرگ معاویه بودی؟ با کمال تعجب گفت: آری خاک هم بر او ریختیم! حضرت فرمود: 
دروغ می‏گوید، گفتند: از کجا فهمیدید که دروغ می‏گوید؟ فرمود: او نمی‏میرد تا اینکه چنین و چنان کند و مقداری از کارهای معاویه را حضرت بیان کرد، گفتند: پس چرا با او می‏جنگید؟ فرمود: برای (اتمام) حجّت. [1] .

معاویه نمی‏میرد تا آنکه صلیب برگردن آویزد 
علامه مجلسی قدس سرّه روایت کند که امیرالمؤمنین علیه‏السلام فرمود: پسر هند (یعنی معاویه) نمی‏میرد تا اینکه صلیب برگردن خود آویزان کند و همچنان شد که حضرت فرموده بود.
علامه مجلسی ره سپس از مناقب نقل می‏فرماید که: این روایت را احنف بن قیس و ابن‏شهاب زهری و اعثم کوفی و ابوحیان و ابوالثلاج نیز نقل کرده‏اند. [2] صاحب حدیقة الشیعة از کتاب مصابیح نقل کرده است که پیامبر اکرم علیهم‏السلام فرمود: «یموت معاویة علی غیر ملتی؛ معاویه می‏میرد بر دینی غیر از دین من.»
احنف بن قیس گوید: من وقتی از امیرالمؤمنین علیه‏السلام شنیدم که می‏فرمود: معاویه بر دین اسلام نخواهد مرد، در دلم این امر می‏خلید که این مسأله چگونه خواهد بود؟ تا آنکه به حسب اتفاق به شام رفتم، شنیدم که معاویه رنجور است، رفتم به عیادت او، دیدم روی به دیوار خوابیده است، به سینه او دست زدم، دستم به بتی خورد که در گردن آویخته بود.
معاویه متوجه من شد وقتی مرا گریان دید گفت: (چرا گریه می‏کنی) من امروز حالم بهتر است، گفتم: گریه من به این جهت است که از علی بن ابی‏طالب شنیدم می‏فرمود: معاویه در حالی می‏میرد که بت در گردن اوست. معاویه گفت: دکتر به من دستور داده و به من گفته است این بت نیست، در گردن خود بیاویز که برایت سودمند است، احنف گوید: از نزد معاویه بیرون آمدم هنوز به خانه نرسیده بودم که آوازه مرگ معاویه از هر طرف بلند شد قاضی القضا اهل سنت نیز گفته است: معاویه در حالی مرد که از بت توقع شفاعت داشت و دیگری از آنها بنام مأمونی در کتاب خود، حدیث آویزان کردن بت را در هنگام مرگ توسط معاویه، مورد اتفاق دانسته است. [3] .

پی نوشت ها:
[1] مناقب ابن‏شهر آشوب، ج 2 ص 259. 
[2] بحارالانوار، ج 41 ص305 به نقل از مناقب آل ابی‏طالب علیه‏السلام. 
[3] حدیث الشسیعة ص 341.